Ostroga piętowa – przyczyny, objawy, metody leczenia

Ostroga piętowa - przyczyny, objawy, metody leczenia

Entezopatia przyczepu rozcięgna podeszwowego to przewlekły stan zapalny na podeszwowej powierzchni stopy albo w tylnej części kości piętowej.

W wyniku pociągania rozcięgna podeszwowego i przewlekłego stanu zapalnego powstają wyrośle kostne o długości liczącej kilka milimetrów. Najczęściej z tym problemem borykają się sportowcy, osoby starsze, oraz po deformacjach stopy.

Jakie są przyczyny powstawania wyrośli kostnych okolicy pięty?

Wyrośla kostne powstają w wyniku stanów zapalnych w miejscu złączenia kości z rozcięgnem piętowym. Przyczyną takiego stanu rzeczy mogą być zbyt ciasne buty, znaczne obciążenie stopy, a także niewyleczone kontuzje. Na ich powstanie narażone są w większym stopniu osoby mające nadwagę, wykonujące pracę w pozycji stojącej lub wymagającą podnoszenia dużych ciężarów, a także sportowcy biegający po twardych nawierzchniach, która nie zapewnia należytej amortyzacji. Ryzyko powstania ostrogi piętowej zwiększa też płaskostopie i chodzenie na piętach.

Jakie są objawy?

Ostrogi piętowe mogą pozostać niewykryte przez długi okres czasu, a wtedy zdiagnozowanie tego zwyrodnienia jest możliwe wyłącznie podczas badania obrazowego. Rozwój narośli piętowej wywołuje ból spowodowany uciskiem splotów nerwowych, który odczuwalny jest nie tylko w okolicach pięty, ale również kolana, biodra i kręgosłupa. Dolegliwości te pojawiają się zarówno podczas chodzenia, jak i w trakcie odpoczynku.

Aby jednoznacznie zdiagnozować ostrogę piętową konieczna jest wizyta u lekarza ortopedy. Konsultacja specjalisty polega na przeprowadzeniu wywiadu z pacjentem oraz badania fizykalnego stopy. Oprócz tego powstanie ostrogi piętowej potwierdzają badania dodatkowe, jak RTG, TK, MR czy USG.  Kompleksowe działanie pozwala na uzyskanie pełnego obrazu schorzenia i postawienie trafnej diagnozy, dzięki czemu ortopeda będzie mógł zaproponować najlepszą dla danego przypadku metodę leczenia.

Terapia zachowawcza

Przede wszystkim leczenie ostrogi piętowej powinno zostać zapoczątkowane przez dobranie odpowiedniego obuwia bez obcasa, za to z elastyczną podeszwą, która dobrze zamortyzuje wstrząsy. Warto też zastosować specjalne żelowe podpiętki i wkładki ortopedyczne. Terapia zachowawcza pozwala zahamować stan zapalny i zmniejszyć dolegliwości bólowe.

Stosowanie środków farmakologicznych o działaniu przeciwbólowym i przeciwzapalnym to jedna z najczęściej stosowanych form leczenia zachowawczego. Mogą one być przejmowane w postaci tabletek doustnych, albo miejscowo – poprzez aplikowanie kremów, maści i żelów.

W przypadku narośli kostnych zalecane są również zabiegi fizjoterapeutyczne wykorzystujące jonoforezę, laseroterapię, pole magnetyczne oraz ultradźwięki. O wyborze konkretnych rozwiązań powinien zadecydować specjalista, który dobierze je zależnie od potrzeb.

Terapia ruchem, czyli rehabilitacja, to istotny element leczenia zachowawczego w przypadku ostrogi piętowej. Na podstawie konsultacji lekarskiej i po określeniu zaawansowania schorzenia rehabilitant będzie mógł przygotować długotrwały plan leczenia. Odpowiednio dobrane ćwiczenia wspomagają ukrwienie oraz odżywienie okolicy rozcięgna podeszwowego, dzięki czemu stan zapalny goi się szybciej.

Jeśli wyrośl kostna znajduje się w początkowej fazie rozwoju, można też skorzystać z kinezjotapingu. Specjalne plastry naklejane na odpowiednich partiach ciała sprawiają, że tkanki goją się szybciej.

Osoby cierpiące z powodu ostrogi piętowej mogą ponadto skorzystać z nowoczesnej metody leczenia, jakim jest terapia czynnikami wzrostu, a więc osoczem bogatopłytkowym. Jest ono pobierane z krwi pacjenta, a następnie poddawane odwirowaniu. Zaaplikowane w okolice przyczepu rozcięgna podeszwowego osocze przyspiesza regenerację tkanek, łagodzi stan zapalny i likwiduje ból.

Zabieg operacyjny

Jeśli leczenie zachowawcze nie przynosi żadnego skutku, a środki farmaceutyczne, fizjoterapia i rehabilitacja nie przynoszą ulgi, konieczny może być zabieg chirurgiczny, podczas którego osteofity (wyrośla kostne) zostaną usunięte. Przed podjęciem decyzji o takiej formie terapii konieczna jest konsultacja mająca na celu wybór rodzaju znieczulenia i metody leczenia.