Pięta Haglunda to określenie określające patologię opisaną po raz pierwszy w roku 1928, która objawia się bólem w okolicy pięty.

Polega ona na zaostrzeniu tylno-górnej powierzchni kości piętowej, co wywołuje wspomniane dolegliwości. Objawy występują najczęściej podczas używania źle dobranych butów, a więc zbyt ciasnych lub ze sztywnym napiętkiem, a także w wyniku bezpośredniego urazu pięty albo intensywnego treningu biegowego. Właśnie dlatego pięta Haglunda to schorzenie dotykające najczęściej biegaczy, tancerzy albo piłkarzy ręcznych używających podczas treningu mocno dopasowanego obuwia. Przyczyny deformacji nie są znane, jednak częściej z jej powodu cierpią osoby z płaskostopiem oraz kobiety w wieku 15-35 lat.

Objawy pięty Haglunda

Do najczęstszych objawów pięty Haglunda należą ból okolicy pięty, zgrubienie lub uszkodzenie skóry w bolesnym miejscu oraz ból po zmianie butów na obuwie ze sztywnym napiętkiem, a więc np. z letnich na zimowe. Jednocześnie trzeba zaznaczyć, że ból okolicy pięty nie jest jednoznaczny z występowaniem pięty Haglunda, dlatego dla jednoznacznej diagnozy konieczne jest wykonanie badań klinicznych i zdjęcia RTG, co pozwoli potwierdzić schorzenie, albo je wyeliminować. Istotne jest, aby wykluczyć uszkodzenie ścięgna Achillesa mogące prowadzić do całkowitego jego zerwania. Nierzadko zdarza się, że kilka patologii występuje jednocześnie, albo jedna z nich wywołuje kolejne. Zaostrzenie tylno-górnej krawędzi kości piętowej sprawia, że drażniona jest kaletka głęboka ścięgna Achillesa oraz samego ścięgna. W efekcie powstaje stan zapalny, który przy długotrwałym działaniu prowadzić może do uszkodzenia ścięgna Achillesa.

Leczenie pięty Haglunda

W leczeniu pięty Haglunda stosowane są różne metody, które obejmują zarówno terapię zachowawczą, jak również zabiegi chirurgiczne. Leczenie zachowawcze skupia się na wprowadzaniu zmian i elementach terapii pozwalających zmniejszyć dolegliwości bólowe. Należą do nich m. in. stosowanie wygodnego obuwia, które nie uciska pięty, modyfikację wykonywanego wysiłku fizycznego, stosowanie niesterydowych leków przeciwzapalnych, iniekcje leków sterydowych do kaletki głębokiej ścięgna Achillesa, a także fizjoterapię.

Podczas podawania leków sterydowych trzeba zachować szczególną ostrożność, ponieważ zbyt często wykonywane iniekcje – zwłaszcza bez kontroli ultrasonografu – mogą doprowadzić do zerwania ścięgna Achillesa.

Piętę Haglunda można leczyć również za pomocą zabiegu chirurgicznego. Podczas operacji lekarz usuwa wyrośl kostną z kości piętowej, dlatego w tym celu konieczne jest przecięcie skóry w okolicy pięty po stronie przyśrodkowej lub bocznej. Ta metoda leczenia może wiązać się z komplikacjami, do których należą zerwanie ścięgna Achillesa, zaburzenia gojenia się skóry, bolesność wokół blizny pooperacyjnej, osłabienie struktury kości piętowej, mało estetyczna blizna pooperacyjna, a w razie nieprawidłowo wykonanego zabiegu również nawrót dolegliwości.

Zabieg chirurgiczny tego typu wykonywany jest także artroskopowo, dzięki czemu nie ma konieczności wykonywania rozległego dostępu. W skórze wykonywane są niewielkie nacięcia, przez które lekarz wprowadza kamerę i specjalne narzędzia. Podczas operacji możliwe jest dokładne usunięcie narośli, a niewątpliwą zaletę tego rozwiązania stanowi zminimalizowanie bólu pooperacyjnego, ograniczenie ryzyka wystąpienia powikłań, a także niewielkie blizny pooperacyjne. Zabieg endoskopowy pozwala ponadto na rozpoczęcie w krótkim czasie rehabilitacji, dzięki czemu pacjent szybciej wraca do zdrowia, co ma szczególnie istotne znacznie u sportowców i umożliwia skrócenie przerwy w treningach.